- infelix
- in-fēlix, īcis, adj., unfruitful, not fertile:II.
vulgus infelicem arborem eam appellat, quoniam nihil ferat, nec seratur unquam,
Plin. 24, 9, 41, § 68; cf. id. 16, 26, 45, § 108; hence, of the gallows, Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. Liv. 1, 26, 6:tellus frugibus,
Verg. G. 2, 239; cf. ib. 2, 314:lolium,
id. E. 5, 37.—Transf.A.Unfortunate, unhappy, miserable (class.):B.crux infelici et aerumnoso comparabatur,
Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162:homo miserrimus atque infelicissimus,
id. Rosc. Am. 41, 119:patria,
Verg. A. 9, 786:fama,
id. ib. 12, 608.—With gen.:animi Phoenissa,
Verg. A. 4, 529:fidei,
Sil. 12, 432:ausi,
id. 9, 627.— Comp.:infelicior domi quam militiae,
Liv. 5, 12, 1. — Sup.:femina,
Quint. 8, 5, 21. —Act., causing misfortune or calamity, unlucky, calamitous:infelix rei publicae,
Cic. Phil. 2, 26, 64:terra fingenti Prometheo,
Prop. 3, 5, 7:thalamus,
Verg. A. 6, 521:balteus,
id. ib. 12, 941:vates,
prophetess of ill, id. ib. 3, 246:erga plebem studium,
Liv. 3, 56, 9:opera,
Quint. 10, 1, 7:sollicitudo,
id. 12, 10, 77:paupertas,
Juv. 3, 152 al. — Hence, adv.: infēlīcĭter, unhappily, unfortunately:fit mihi obviam infeliciter,
Ter. Eun. 2, 3, 36:tentata res,
Liv. 1, 45, 3:totiens temptata arma,
id. 2, 35, 8.— Comp.:infelicius,
Sen. Contr. 5, 33; Quint. 8, 6, 33. — Sup.: infelicissime, Aug. Civ. Dei, 12, 13.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.